ماه محرم و عاشورا

عاشورا را به معنای دهمین روز و تاسوعا به معنای نهمین است. روز دهم محرم هم یاد آور و اقعه شهادت امام علیه السلام و یارانش می‏باشد. این روز از عظیم‏ترین روزهای سوگواری به حساب می‏آید.

در فرهنگ شیعی،‌ به خاطر شهادت امام حسینعلیه السلام در این روز، عظیم ترین روز سوگواری و ماتم به حساب می آید، زیرا بزرگترین فاجعه و ستم در مورد خاندان پیامبر انجام گرفته است؛ شیعیان امام حسینعلیه السلام در ایام محرم، به ویژه روز عاشورا عزاداری نموده و یاد و خاطره آن روز را زنده نگه داشته اند، از این رو این روز به نام عاشورای حسینی شهرت یافت.

در فرهنگ شیعی، روز نهم محرم روزی است که امام حسینعلیه السلام و یارانش در محاصره نیرهای کوفه قرار گرفتند. روزی که آب را به روی اهل بیت بستند، و عصر آن روز عمر بن سعد با دستوری که از ابن زیاد دریافت کرد، آماده جنگ با حسینعلیه السلام شد. اما به دستور امامعلیه السلام آن شب را مهلت خواستند، تا به عبادت و راز و نیاز بپردازند.

این روز به دلیل این که بر اهل بیت سخت گذشت و شاید یکی از روزهای بسیار سخت و مصیبت بر خاندان پیامبر بود، تاسوعای حسینی نام گرفت.

سخن از قیام پیامبران، امامان و مصلحان بزرگ تاریخ بسیار است که در این میان حسینعلیه السلام جایگاه ویژه ای دارد. او شاهد و وارث تاریخی است که در آن جنایت و بیداد و نیرنگ و فریب به نهایت رسیده است. او می بیند که اگر ساکت بماند همه چیز پایمال می شود. این است که مراسم حج را نیمه کاره می گذارد و به سوی شهادت می رود. تا به بشریت و به تاریخ بفهماند که در حاکمیت جور، حج مفهومی ندارد. تا شعار عدالت اجتماعی و قیام مردم به قسط به اجرا در نیاید، تا استعدادهای خدایی انسان مجالی برای شکوفایی پیدا نکنند، اسلام که خود برای نجات انسان از اسارت و بردگی است وسیله ای می شود برای توجیه استبداد و استثمار و می بینیم که در عاشورای سال ۶۱ هجری جبهه باطل نه به نام دفاع از ارزش های بی ارزش خویش که به نام دفاع از اسلام، با همه نیرو و توان خود در مقابل حسینعلیه السلام صف آرایی کرد. حسینعلیه السلام در صحرای نینوا مردانه می ایستد و با خون خویش نهال آزادی و رهایی انسان و اسلام را آبیاری می کند و سپاه کفر به شکرانه این پیروزی جشن می گیرد، خیمه های حسینعلیه السلام را به آتش می کشد و زنان و فرزندانش را به اسارت می برد.

عاشورا ، دهم ماه محرم ، روزپیروزی خون برشمشیر است. حماسه‌ی عاشورا سر فصل عشق و شور و عرفان بزرگ مردان الهی و نشان آفرینش عزت و اقتدار و آرمان گرایی بزرگ زنانی است که حیات اسلام ناب محمدی (ص) و آزادگی و آزادی را امداد جاودانه پایمردی و استقامت خود ساخته اند.